Temat lekcji: Co wiemy o Bolesławie Prusie…ciekawostki biograficzne i praca z fragmentem ,,Lalki”.
Czas realizacji: 45 minut
Grupa wiekowa: szkoła ponadpodstawowa
Cele lekcji: poznanie przez uczniów ciekawostek z życia Bolesława Prusa, stworzenie gazetki dotyczącej Bolesława Prusa, sprawdzenie i rozwinięcie umiejętności pracy z tekstem w oparciu o fragment ,,Lalki” Bolesława Prusa, rozwinięcie umiejętności tworzenia ustnych wypowiedzi w oparciu o fragment ,,Lalki” Bolesława Prusa
Metody pracy: podające (pogadanka, objaśnienia) , praktyczne (zadania do wykonania), kreatywne(kreatywne myślenie, działanie), praca z tekstem, ćwiczenia bazujące na pracy w grupach
Forma pracy:
zbiorowa
indywidualna
Środki dydaktyczne i materiały:
fragmenty tekstu ,,Lalka” Bolesława Prusa na kartkach dla każdej grupy po jednym
ciekawostki z życia Bolesława Prusa na kartkach dla każdego ucznia
słowniki języka polskiego - po jednym dla każdej grupy
flamastry
kartki papieru
PRZEBIEG LEKCJI
1. Wprowadzenie
przywitanie uczniów
nauczyciel podaje i omawia temat oraz cele lekcji
nauczyciel dzieli uczniów na 5- osobowe grupy
nauczyciel rozdaje uczniom ciekawostki z życia pisarza dla każdego ucznia z grupy po jednej i jeden fragment ,,Lalki” Bolesława Prusa dla każdej grupy
2. Rozwinięcie tematu
nauczyciel zadaje każdemu uczniowi zadanie związane z otrzymaną ciekawostką i każdej grupie ćwiczenia związane z otrzymanym fragmentem ,,Lalki” Bolesława Prusa
A. Zadanie dla każdego ucznia związane z otrzymaną ciekawostką:
Zobrazuj na rysunku otrzymaną ciekawostkę.
Powieś swoją pracę na przeznaczonej do tego tablicy wraz z otrzymaną ciekawostką.
B. Ćwiczenia dla każdej grupy:
Opiszcie co oznacza zdanie i wyrazy z otrzymanego fragmentu tekstu – możecie posłużyć się słownikiem języka polskiego: ,,Bardzom kontent”, ,,gmach”, ,,omnibusy”.
Podajcie 5 cech opisujących uczucie Wokulskiego, z którymi kojarzy się wam jego postawa w związku ze znajdowaniem się w Paryżu.
Wyjaśnijcie własnymi słowami co według Was oznacza zdanie z tekstu: ,,Ruch jest tak wielki, jak gdyby co najmniej połowa Warszawy biegła na zobaczenie jakiegoś wypadku; ulica jest tak gładka jak posadzka” i utwórzcie własne porównanie odwołując się do opisanej sytuacji.
Odpowiedzcie na pytania dotyczące otrzymanego fragmentu tekstu:
Ile mieszkań ma Suzin?
Ile franków ma płacić Wokulski Suzinowi za mieszkanie?
Co chce wiedzieć Wokulski?
Co odpowiada na pytanie Wokulskiego Suzin?
Każda grupa przedstawia swoje odpowiedzi.
3. Zakończenie lekcji
Nauczyciel dziękuje uczniom za wspólne działania.
===================
MATERIAŁY POMOCNICZE
Ciekawostki o Bolesławie Prusie
Naprawdę nazywał się Aleksander Głowacki.
Urodził się w Hrubieszowie na Lubelszczyźnie.
Został ranny podczas udziału w Powstaniu Styczniowym.
Został aresztowany za udział w powstaniu.
Jego ulubionym miejscem wypoczynku był Nałęczów.
W Nałęczowie znajduje się Muzeum Bolesława Prusa.
Wystąpił w charakterze świadka na ślubie Stefana Żeromskiego z Oktawią Rodkiewiczową.
Był m.in. fotografem, ulicznym mówcą, ślusarzem w fabryce.
Za debiut prasowy Aleksandra Głowackiego uważa się zamieszczony w czasopiśmie „Opiekun domowy” artykuł społeczny ,,Nasze grzechy”.
Ukończył lubelskie gimnazjum z wynikiem celującym.
Podpisywał się również pseudonimem Jan w Oleju.
Większość jego opowiadań, nowel, a później powieści była po raz pierwszy publikowana na łamach gazet, z którymi współpracował.
W 1885 roku Prus poznał znanego malarza Stanisława Witkiewicza.
W testamencie ufundował stypendia dla utalentowanych dzieci pochodzących z ubogich wiejskich rodzin.
Jego wizerunek został przedstawiony na polskiej monecie o nominale 10 zł, wybijanej w latach 1975-78 oraz 1981-84.
Fragment tekstu
,,Wokulski spostrzega ogromny pięciopiętrowy gmach, formy klinowatej, na wysokości drugiego piętra otoczony żelazną balustradą, przy szerokiej ulicy wysadzonej niezbyt starymi drzewami, pełnej omnibusów, powozów, ludzi konnych i pieszych. Ruch jest tak wielki, jak gdyby co najmniej połowa Warszawy biegła na zobaczenie jakiegoś wypadku; ulica jest tak gładka jak posadzka. Widzi, że jest w samym środku Paryża, lecz nie doznaje ani wzruszenia, ani ciekawości. Nic go nie obchodzi.
Powóz wjeżdża we wspaniałą bramę, lokaj otwiera drzwiczki, wysiadają.
Suzin bierze Wokulskiego pod rękę i prowadzi do małego pokoiku, który po chwili zaczyna wznosić się w górę.
- A ot winda-mówi Suzin.-Ja mam tu dwa mieszkania. Jedno na pierwszym piętrze za sto franków dziennie, drugie na trzecim za dziesięć franków. I dla Ciebie wziąłem za dziesięć franków. Trudna rada-wystawa!...
Wychodzą z windy na korytarz i po chwili znajdują się w eleganckim saloniku, który posiada mahoniowe meble, szerokie łóżko pod baldachimem i szafę mającą zamiast drzwi ogromne lustro.
- Siadaj, Stanisławie Piotrowiczu. Chcesz jeść czy pić, tu czy w sali? No, pięćdziesiąt tysięcy twoje… Bardzom kontent…
- Powiedz mi – po raz pierwszy odezwał się Wokulski – za cóż to ja mam dostać pięćdziesiąt tysięcy?...
- Może i więcej.
- Dobrze, ale za co?
Suzin rzuca się na fotel, opiera ręce na brzuchu i wybucha śmiechem.
- Ot, za to samo, że się pytasz!...Inny nie pyta: za co weźmie pieniądze, tylko dawaj…A ty jeden chcesz wiedzieć: za co zarobisz takie pieniądze. Ach, ty gołąbku!...”.
